Κατηγορία: Uncategorized

Η Δρ Δήμητρα Λαζίδου είναι κάτοχος Πτυχίου Συντήρησης και Αποκατάστασης Έργων Τέχνης (1990) και Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Επιστήμη της Συντήρησης (2010) από τη Σχολή Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Το 2019 απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, μετά την υποβολή της ερευνητικής της εργασίας στο τμήμα Χημικών Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής. Παρακολούθησε μετεκπαίδευση στον τομέα της Αρχαιομετρίας στο Rathgen-Forschungslabor Βερολίνου, με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών.

Από το 2015 εργάζεται ως προϊσταμένη του Τμήματος Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης.
Παράλληλα, διδάσκει ως λέκτορας στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Επιστήμης Συντήρησης της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στους τομείς της συντήρησης έργων τέχνης και της μεθοδολογίας φυσικοχημικής ανάλυσης αντικειμένων τέχνης.

Διαθέτει επιστημονικές δημοσιεύσεις και αρθρογραφία.
Συμμετέχει σε ερευνητικά προγράμματα και δράσεις που επικεντρώνονται στην ανάλυση, μελέτη, συντήρηση και τεκμηρίωση έργων τέχνης.

Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Χ. ΑΝΤΩΝΑΡΑΣ εργάζεται από το 1992 ως αρχαιολόγος στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού και υπηρετεί ως προϊστάμενος του Τμήματος Εκθέσεων, Εκπαίδευσης και Επικοινωνίας στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης. Κατέχει πτυχίο στην Αρχαιολογία από το Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου, Μεταπτυχιακό στη Μουσειολογία από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, και διδακτορικό στην Αρχαιολογία από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Συμμετείχε σε αρκετές ανασκαφές στην Ελλάδα και στα Δυτικά Βαλκάνια από το 1985. Από το 1994 έχει συμμετάσχει στην προετοιμασία πολλών εκθέσεων (26). Έχει παρουσιάσει εργασίες σε πολλά συνέδρια (39) και έχει οργανώσει διεθνή συνέδρια και συμπόσια (5). Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα (59) σε επιστημονικά περιοδικά και πρακτικά, επικεντρωμένα κυρίως στην ιστορία του γυαλιού, των κοσμημάτων και των υφασμάτων. Έχει συμμετάσχει με συμμετοχές σε πολλούς καταλόγους εκθέσεων (20), έχει επιμεληθεί καταλόγους εκθέσεων (4) και πρακτικά διεθνών συνεδρίων (2). Έχει δώσει διαλέξεις σε διάφορα μουσεία και πανεπιστήμια τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη. Είναι μέλος της επιτροπής σύνταξης επιστημονικών περιοδικών στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Είναι πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης για την Ιστορία του Γυαλιού.

Τα βιβλία του περιλαμβάνουν τα:
Υαλουργία Αρχαία και Μεσαιωνική. Ορολογία, τεχνολογία και τυπολογία. Ελληνοαγγλικό-αγγλοελληνικό λεξικό. Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2008.
Ρωμαϊκή και παλαιοχριστιανική Υαλουργία. Αγγεία από τη Θεσσαλονίκη και την περιοχή της, Αθήνα: Ι. Σιδέρης, 2009.
Rečnik antičkog i srednjovekovnog staklarstva // Dictionary of Ancient and Medieval Glasswork. Kraljevo 2011.
Fire and Sand. Ancient Glass in the Princeton University Art Museum, Yale University Press, 2012.
Crafts and Trades in Ancient and Byzantine Thessaloniki: Archaeological, Literary and Epigraphic Evidence. Mainz: Verlag des Römisch-Germanischen Zentralmuseums, 2016, 22019.
Glassware and Glassworking in Thessaloniki: 1st Century BC – 6th Century AD. Archaeopress Roman Archaeology 27 Oxford: Archaeopress, 2017.
Η τέχνη του γυαλιού. Έργα από τη συλλογή του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού// The Art of Glass. Works from the collection of the Museum of Byzantine Culture. Θεσσαλονίκη: ΜΒΠ 2019.
East of the Theater: Glassware and Glass Production. Corinth XIX.1. Princeton, N.J.: American School of Classical Studies at Athens, 2022.

H Aγαθονίκη Τσιλιπάκου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο – Λύκειο της Γερμανικής Σχολής Θεσσαλονίκης (1984). Πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (1988) με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. και στη συνέχεια της Γερμανικής Φιλολογίας του Α.Π.Θ. (1992). Το 1993 απέκτησε τίτλο μεταπτυχιακών σπουδών του Τομέα Αρχαιολογίας του Τμήματος Ιστορίας – Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Α.Π.Θ. ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ. Το 2002 αναγορεύτηκε διδάκτωρ του ίδιου Τμήματος. Η διδακτορική της διατριβή: «Η μνημειακή ζωγραφική στη Βέροια τον 17ο αι.» εκδόθηκε το 2012 από το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Μακεδονικών και Θρακικών Σπουδών. Μετά από επιτυχία της σε πανελλήνιο διαγωνισμό (1989) εισήχθη στην Αρχαιολογική Υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού. Από το 1991 έως το 2010 υπηρέτησε στην τότε 11η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων με έδρα τη Βέροια και αρμοδιότητα στους Νομούς Ημαθίας, Πέλλας, Κοζάνης, Γρεβενών, Φλώρινας και Καστοριάς. Από το 2008 διετέλεσε Τμηματάρχης στην προαναφερόμενη Υπηρεσία. Στη συνέχεια (2010) επελέγη ως προϊσταμένη επιπέδου Διεύθυνσης, μετά από κρίση, και ανέλαβε αρχικά τη διεύθυνση της τότε 18ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Άρτας – Πρέβεζας. Από τον Φεβρουάριο του 2012 μέχρι τον Απρίλιο του 2023 διετέλεσε Διευθύντρια του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού και στη συνέχεια ανέλαβε τη θέση της Γενικής Διευθύντριας.
Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα σχετίζονται με θέματα βυζαντινής και μεταβυζαντινής αρχαιολογίας και τέχνης, κυρίως των περιοχών Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας, σύγχρονης μουσειολογίας και διοίκησης πολιτισμικών μονάδων. Συνέγραψε τρεις μονογραφίες, εκπαιδευτικούς φακέλους για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, πλήθος δημοσιεύσεων (πλέον των 70) σε επιστημονικά περιοδικά, ενώ συμμετείχε με πλήθος ανακοινώσεων σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά συνέδρια. Συμμετείχε ως συγγραφέας σε συλλογικές εκδόσεις, καθώς και με τη συγγραφή σχετικών λημμάτων εκθεμάτων σε επιστημονικούς καταλόγους περιοδικών εκθέσεων. Έχει επιμεληθεί ή συνεπιμεληθεί πλέον των δεκαπέντε περιοδικών εκθέσεων και επιστημονικούς καταλόγους περιοδικών εκθέσεων καθώς και πρακτικά επιστημονικών συνεδρίων. Έχει διοργανώσει ή συνδιοργανώσει σειρά επιστημονικών συνεδρίων και έχει συμμετάσχει σε σειρά ευρωπαϊκών και διακρατικών συγχρηματοδοτούμενων προγραμμάτων.
Έλαβε τιμητικές διακρίσεις και βραβεύσεις από την Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, τον Δήμο Αμυνταίου, την Διεθνή Ειδική Επιτροπή για τα Οπτικοακουστικά Μέσα (AVICOM) του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσείων (ICOM). Είναι μέλος της Ελληνικής Επιτροπής Βυζαντινών Σπουδών, της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρίας, της Εταιρείας Μελετών Ιστορίας και Πολιτισμού Ν. Ημαθίας (Ε.Μ.Ι.Π.Η.) και του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων.

Η Αλεξάνδρα Νικολαΐδου είναι Καθηγήτρια Φυσικής και κάτοχος πτυχίου στη Φυσική και μεταπτυχιακού (McS) στη διδακτική αξιολόγηση. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν τη χρήση νέων τεχνολογιών στη διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών.

Η Ευγενία Ποθητού είναι απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατέχει μεταπτυχιακό από το Institute of Education, University of London, History in Education και μεταπτυχιακό από το Open University of Greece, MBA. Από το 1998 διδάσκει σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα ως καθηγήτρια ελληνικής γλώσσας και ιστορίας.

Η Δέσποινα Τακετζίδου είναι απόφοιτος της Σχολής Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου (ΑΠΘ) με Μεταπτυχιακές Σπουδές στη Βυζαντινή Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης (Σχολή Ιστορίας και Αρχαιολογίας, ΑΠΘ) και Μεταπτυχιακές Σπουδές (σε εξέλιξη, 2021-) στη Δημιουργική Γραφή στην Εκπαίδευση (Σχολή Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας).

Η Αλεξάνδρα Μυλωνά έχει μεταπτυχιακό στη Δραματολογία – Σπουδές Δραματικής Τέχνης από το Τμήμα Θεάτρου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Αποφοίτησε από το Τμήμα Φιλοσοφίας – Παιδαγωγικών Σπουδών της Φιλοσοφικής και Παιδαγωγικής Σχολής του ΑΠΘ και από την Ανώτατη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ).

Η Λουκία Πετροτσάτου είναι καθηγήτρια Μαθηματικών. Είναι κάτοχος πτυχίου στα Μαθηματικά από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και μεταπτυχιακού τίτλου στη Στατιστική και Επιχειρησιακή Έρευνα. Ενδιαφέρεται για τις Τέχνες και τη Στατιστική. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια διδάσκει στο ΠΣΠΘ (Πειραματικό Σχολείο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και είναι υπεύθυνη του συλλόγου «Μαθηματικά και Τέχνη».

Ο Φίλιππος Κουτσάκας κατέχει διδακτορικό στο MOOCs στην εκπαίδευση Κ12 (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Ελλάδα), M.Phil. πτυχίο διδασκαλίας Υπολογιστικής Σκέψης (University of Kingston, Ηνωμένο Βασίλειο) και B.Sc σε Computer Science (Τεχνολογικό Ίδρυμα Θεσσαλονίκης, Ελλάδα). Είναι Εκπαιδευτικός Πληροφορικής στην ελληνική πρωτοβάθμια / δευτεροβάθμια εκπαίδευση (Πειραματικό Σχολείο Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης), Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας (Κύπρος) και στο ACT του Κολλεγίου Ανατόλια Θεσσαλονίκης (Ελλάδα). Στο παρελθόν εργάστηκε ως ερευνητής στον Τομέα Ερευνητικών Προγραμμάτων της Unisoft / ALTEC S.A., όπου συμμετείχε σε πολλά ερευνητικά προγράμματα. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εντοπίζονται στους τομείς των Ανοιχτών Εκπαιδευτικών Πόρων και Πρακτικών, Πρακτικών και Πλατφορμών Ανοιχτών Μεθοδολογιών Μάθησης, Μαζικά Ανοικτά Διαδικτυακά Μαθήματα, Ειδικής Αγωγής και ΤΠΕ για Συμπεριληπτική Εκπαίδευση, STE(A)M και Υπολογιστική Σκέψη στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Η Σαπφώ Φωτιάδου είναι Καθηγήτρια Φυσικών Επιστημών στο Πειραματικό Σχολείο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), είναι κάτοχος πτυχίου Φυσικής και διδακτορικού στη Νανοτεχνολογία από το ΑΠΘ, MSc στη Βιοϊατρική Μηχανική από το Imperial College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, και Μεταπτυχιακού στην Εκπαίδευση στις Φυσικές Επιστήμες από το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Έχει συμμετάσχει σε διάφορα ερευνητικά προγράμματα, στο σχεδιασμό και την υλοποίηση μαθησιακών δραστηριοτήτων και σε πρακτική άσκηση φοιτητών πανεπιστημίου σε συνεργασία με το ΑΠΘ.